Zoopsycholog -  to specjalista w zakresie zoopsychologii . Nie zajmuje się on bezpośrednio zwierzęciem, ale relacjami pomiędzy nim, a jego otoczeniem.

Zawód ten został oficjalnie wpisany na listę zawodów Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej dnia 1 lipca 2007 roku pod numerem 612911

Pracę zoopsychologa można porównać do pracy mediatora, doradcy, który pomaga opiekunom psa odbudować satysfakcjonującą dla obu stron relację ze zwierzęciem.
Praca ta polega na przeprowadzaniu rozmowy z klientem – opiekunem zwierzęcia, który przedstawia problem. Obecność zwierzęcia podczas konsultacji jest pożądana, jednak zasadnicze znaczenie mają informacje i opis sytuacji przedstawiony przez opiekunów. To na tej podstawie zoopsycholog znajduje właściwą drogę do wyjaśnienia i rozwiązania problemów. Czasem konieczna jest wizyta domowa, by lepiej poznać otoczenie, w którym zwierzę żyje.

Mając jak najszerszy opis świata życia zwierzęcia, jego relacji z poszczególnymi członkami rodziny, zoopsycholog może pomóc opiekunowi odbudować sytuację zrozumiałą dla zwierzęcia. Zakres działania behawiorysty obejmuje wszystkie niepatologiczne zaburzenia zachowania, związane ze złą hierarchizacją, ze złą socjalizacją, z oczekiwaniami, które są mniej lub bardziej spójne, a więc trudno zrozumiałe dla zwierzęcia. Jeśli natomiast przyczyną problemów z zachowaniem jest choroba somatyczna, wówczas powinien zająć się tym lekarz weterynarii.

Zoopsycholog może także pełnić funkcje zapobiegawcze tzn. przygotowywać rodzinę na przyjęcie zwierzęcia, udzielając porad, pomagając dokonać właściwego wyboru, aby zwierzę spełniało oczekiwania opiekunów.
Na konsultację do zoopsychologa powinien stawić się nie tylko opiekun ze zwierzęciem, ale również cała rodzina, w której ono żyje, co pozwala uzyskać jak najwięcej informacji. Dokładne opisy i obserwacje wszystkich opiekunów zwierzęciai pomagają postawić diagnozę, znaleźć przyczyny problemu relacji.

Podczas tej rozmowy, zoopsycholog porusza różne etapy i aspekty relacji opiekunów z psem: Rozmowa ta pozwala zrobić kompletny bilans zachowaniowy, trwa zwykle około 1-1,5 godziny. W jej trakcie, behawiorysta wyjaśnia opiekunowi przyczyny problemu i proponuje zmiany relacji konieczne i dostosowane do wprowadzenia w życiu codziennym, aby odtworzyć prawidłową, harmonijną relację ze zwierzęciem. Zmiany te będą mogły być skutecznie wprowadzane tylko wtedy, gdy wszyscy członkowie rodziny będą je stosować. Około 2-3 tygodnie po pierwszej rozmowie, powinna się odbyć kolejna, w trakcie której będzie można omówić problemy, jakie napotkali opiekunowie podczas wprowadzania zmian oraz pozytywne efekty jakie udało się im osiągnąć. Pozwala to zoopsychologowi doskonalić wprowadzoną strategię, weryfikować spójność komórki rodzinnej wobec zwierzęcia i korygować ewentualne odstępstwa i błędy. Częstotliwość i liczba spotkań zależą od potrzeb.

W Polsce, podobnie jak w innych krajach, zoopsychologowie zdobywają niezbędna wiedzę podczas specjalnego kursów trwających około 2 lat. Muszą w tym czasie poznać etologię zwierząt towarzyszących (zachowania socjalne, zwłaszcza psa i kota żyjącego w rodzinie ludzkiej), psychologię (zwłaszcza podejście systemowe, terapie kognitywne i behawioralne, terapia rodzinna), studia komunikacji człowiek-zwierzę i relacji rodzina/zwierzę, techniki prowadzenia rozmowy, a także niektóre metody medycyny naturalnej, znajdujące zastosowanie w problemach z zachowaniem zwierząt.

Zawód zoopsycholog jest jeszcze mało popularny. Zazwyczaj opiekun psa czy kota, niezadowolony z zachowania zwierzęcia, będącego często wynikiem źle zrozumianej hierarchizacji, szuka pomocy u: lekarza weterynarii, (który, jeśli nie znajdzie przyczyn organicznych niewłaściwego zachowania, często zaleca leki uspokajające, kastrację...), lub u tresera, który w większości przypadków, usiłuje wpoić zwierzęciu stereotypowe reakcje, uzyskiwane w określonych warunkach i niestety często nieskuteczne w zwykłym kontekście rodzinnym.

Autor tekstu: Roksana Lewandowska - zoopsycholog

-= powrót =-