Poród to wyczekiwany przez opiekuna, ale niełatwy moment w życiu kotki.

Odpowiedzialni opiekunowie przygotowują się do tej chwili, zadając wiele pytań lekarzowi weterynarii, który opiekuje się ciężarną samiczką. Podajemy więc niezbędny zakres informacji, który pomoże Państwu przejść ten trudny i pełen emocji czas porodu z wiedzą która pozwoli rozróżnić poród prawidłowy od takiego który wymaga interwencji lekarza.

Zanim kotka zostanie pokryta powinna zostać odrobaczona, zaszczepiona przeciwko chorobom zakaźnym. Jeśli zęby są pokryte osadem i kamieniem nazębnym a potwierdza to nieprzyjemny zapach z pyszczka należy poprosić lekarza o sanację jamy ustnej kotki. Pamiętajmy, że kotka w czasie pielęgnacji kociąt będzie je intensywnie wylizywała.

Należy samiczkę odpchlić oraz rozwiązać wszystkie problemy zdrowotne przyszłej mamy aby ograniczyć do minimum interwencje lekarskie oraz podawanie leków w czasie ciąży.

Ciąża u kotek trwa od 56 do 71 dni, średnio 63-66 dni.

Lekarz weterynarii może rozpoznać ciążę u kotki badaniem klinicznym, omacując i oglądając samicę. W 20-30 dniu ciąży macica przyjmuje kształt paciorkowaty i jest możliwa do omacania przez powłoki brzuszne u niezbyt otłuszczonych samic.

USG czy RTG to pewne metody diagnostyczne, które można wykorzystać do stwierdzenia ciąży w sposób następujący:

W badaniu USG, 20 dni po pokryciu widoczne są pęcherze płodowe, a po 4 tygodniach ciąży można stwierdzić akcję serca płodów. Na zdjęciu RTG można zaobserwować pęcherze płodowe 17 dni po kryciu, jednak rutynowo w tym badaniu w sposób pewny, można stwierdzić ciążę 2 tygodnie przed rozwiązaniem.

Pod koniec ciąży u kotki zwiększa się objętość brzucha, który przyjmuje gruszkowaty kształt i opuszcza się ku dołowi. Gruczoł sutkowy powiększa się i robi bardziej różowy od około 18 dnia przed porodem.

W ostatnim tygodniu ciąży kotka robi się mniej aktywna fizycznie , a jeden do dwóch dni przed porodem poszukuje ustronnego miejsca na gniazdo. Niektóre kotki trzymane w mieszkaniach intensywnie dążą do kontaktu z opiekunem. Kotka często wylizuje srom , który staje się większy i rozluźniony. Gruczoły sutkowe są duże i zawierają pokarm. Czasami 12 do 24 godzin przed porodem spada temperatura wewnętrzna ciała. To są objawy zwiastunowe porodu, a sam poród ma trzy fazy.

Faza pierwsza rozpoczyna się kilka godzin przed urodzeniem pierwszego kotka, i w tej fazie dochodzi do rozwarcia szyjki macicy. Kotka dyszy, pomiałkuje, jest niespokojna, traci apetyt. Pojawiają się pierwsze skurcze macicy, niewidoczne jednak dla opiekuna.

Faza druga to czas wypierania płodów. Pojawiają się bóle parte, co owocuje aktywnym wypieraniem płodu. Kotek rodzi się stosunkowo szybko po kilku silnych bólach partych, zwykle pozbawiony błon płodowych , które pękają podczas przechodzenia płodu przez pochwę.

Przerwy między poszczególnymi kotkami mogą wynosić od 5 do 30 minut (zwykle przerwa po urodzeniu pierwszego kotka jest najdłuższa), ale przerwa 60 minut jest już dopuszczalna i może świadczyć o jakichś problemach porodowych

Czasami zdarza się i tak, że po urodzeniu pierwszego kotka akcja porodowa ustaje. Kotka pielęgnuje urodzonego kociaka, uspakaja się , je , odpoczywa, zachowuje się jakby poród był zakończony. Gorsza jest sytuacja, jeśli bóle parte są nieefektywne, czyli kotka prze, ale nie pojawiają się kolejne kocięta. Ta sytuacja wymaga interwencji lekarskiej.

Trzecia faza porodu to wydalanie łożysk, które kotka podczas krótkich parć wypiera 5-15 minut po kotku. Czasem wypiera 2 łożyska na raz po urodzeniu dwóch kociaków. Kotka zjada łożysko. Jest to naturalny proces dla zwierząt mięsożernych. Hormony zawarte w łożysku będą wzmagały obkurczanie macicy i laktację u samiczki.

Kotki rodzą zazwyczaj 3-6 kociąt, ale może się zdarzyć, że w miocie będzie ich więcej lub urodzi się tylko jeden kociak.

Masa noworodka powinna wynosić 90-120g. Czas wypierania płodów to zwykle 2-6 godzin, ale bywa i tak , że poród trwa 10-12 godzin i jest to w granicach normy. Mówimy tutaj o drugiej fazie porodu, czyli wypieraniu płodów podczas bóli partych.

TĘŻYCZKA POPORODOWA jest częstym schorzeniem okresu poporodowego . Problem występuje raczej u suk, ale może także dotyczyć kotek.

Powodem jest niedobór wapnia w organizmie samicy. Problem może pojawić się zaraz po porodzie, ale najczęściej występuje w szczycie laktacji (2-3 tydzień laktacji) u kotek z licznymi miotami. Wśród objawów klinicznych należy wymienić: nerwowość, ziajanie, popiskiwanie, nadmierne ślinienie się, sztywny chód, gorączka. Przy braku interwencji lekarskiej mogą pojawić się skurcze toniczno-kloniczne, zapaść i śmierć zwierzęcia. Niezbędna jest niezwłoczna pomoc lekarza weterynarii oraz odstawienie szczeniąt ( należy karmić mlekiem zastępczym) na 24 godziny lub dłużej , wg zaleceń lekarza.

Opieka nad kociętami, produkcja mleka i karmienie kociąt to ogromny wydatek energetyczny dla samicy dlatego w okresie tym kotka powinny być karmiona wysokokalorycznymi karmami przeznaczonymi dla karmiących samic.

-= powrót =-