Poród to wyczekiwany przez opiekuna, ale niełatwy moment w życiu suczki.

Odpowiedzialni opiekunowie przygotowują się do tej chwili, zadając wiele pytań lekarzowi weterynarii, który opiekuje się ciężarną samiczką. Podajemy więc niezbędny zakres informacji, który pomoże Państwu przejść ten trudny i pełen emocji czas porodu z wiedzą która pozwoli rozróżnić poród prawidłowy od takiego który wymaga interwencji lekarza.

Zanim suka zostanie pokryta powinna zostać odrobaczona i zaszczepiona przeciwko chorobom zakaźnym.
Jeśli zęby są pokryte osadem i kamieniem nazębnym, a potwierdza to nieprzyjemny zapach z pyszczka należy poprosić lekarza o sanację jamy ustnej suczki. Pamiętajmy, że suka w czasie pielęgnacji szczeniąt będzie je intensywnie wylizywała.

Przed zapłodnieniem należy suczkę odpchlić oraz rozwiązać wszystkie problemy zdrowotne przyszłej mamy aby ograniczyć do minimum interwencje lekarskie oraz podawanie leków w czasie ciąży.

Ciąża u suki trwa 58-72 dni.

Badanie potwierdzające ciążę to omacywanie jamy brzusznej przez lekarza 4 tygodnie po kryciu. Możliwe jest u niezbyt nerwowych i szczupłych suczek . Jest to bardzo orientacyjna metoda.

Badanie RTG jest pewną metodą po 45 dniu ciąży, kiedy dochodzi do mineralizacji kośćca płodów i łatwo można policzyć ilość szczeniąt w macicy.

Badanie USG pozwala na pewne rozpoznanie ciąży po 21 dniu od pokrycia. Można obserwować żywotność płodów, oraz akcję ich serca. Natomiast określanie ilości płodów metodą ultrasonograficzną, może dać błędne informacje. USG nie jest więc precyzyjną metodą do określania ilości szczeniąt.

Oznaki zewnętrzne ciąży u suki to powiększenie jamy brzusznej. Brzuch powiększa się dopiero od 45-50 dnia ciąży, a suczka może zwiększyć swoją masę ciała o 20-50 %.

Gruczoł mlekowy zmienia swój wygląd od 25-30 dnia po owulacji. Następuje wzrost ukrwienia gruczołu. Powiększa się od 35 dnia ciąży. U suk gruczoł powiększa się także w ciąży urojonej, ale wówczas rozbudowują się tylko ostatnie pary sutek, (w ciąży prawdziwej powiększa się cały gruczoł mlekowy). W ostatnich 7 dniach ciąży można stwierdzić obecność siary w sutkach.
Siara to gęste żółtawe mleko, pierwsze po porodzie bogate w ciała odpornościowe.

W połowie ciąży suka może stracić apetyt, ale zmniejszenie ilości przyjmowanego pokarmu nie ma ujemnego wpływu na rozwój szczeniąt. Może natomiast martwić opiekunów. Ten spadek apetytu jest fizjologiczny.

W późniejszym okresie apetyt wzrasta , suczka przyjmuje więcej pokarmu. W końcowym okresie ciąży powinna przyjmować posiłki w mniejszej ilości ale kilka razy dziennie.

W czasie ciąży może pojawiać się śluzowy wypływ z dróg rodnych. Wydzielina taka jest bezbarwna, o neutralnym zapachu i w wydzielana w niewielkiej ilości.
Czasem, najczęściej około miesiąca po kryciu może pojawić się inna wydzielina - o nieprzyjemnym zapachu wydzielana w dużych ilościach, podbarwiona krwawo lub brunatno co może być objawem ropomacicza, a nie ciąży dlatego w takiej sytuacji wymagana jest  natychmiastowa wizyta z suką u lekarza.

Jako odpowiedzialni opiekunowie ciężarnej suczki powinniśmy się odpowiednio przygotować do przyjścia szczeniąt na świat.

Na 2 tygodnie przed porodem dobrze jest przygotować kojec aby wprowadzić do niego suczkę i przyzwyczaić ją do spania w nim.

Kojec powinien być usytuowany w miejscu gdzie nie ma przeciągów, najlepiej w spokojnym , cichym miejscu, w rogu pokoju lub w osobnym pomieszczeniu. Miejsce powinno być ciepłe. Szczenięta wymagają temperatury otoczenia około 26 stopni C.

Materiał wyściełający kojec powinien być chłonny i łatwy do wymiany w razie zanieczyszczenia. Gazety pokryte farbą drukarską która zawiera ołów mogą być toksyczne dla szczeniąt.

Nie wolno niepokoić suki opiekującej się szczeniętami, nie powinno się wprowadzać obcych osób do pomieszczenia w którym znajduje się suka ze szczeniętami.

Jeśli wiemy, że ciąża będzie bardzo liczna można zaopatrzyć się przed porodem w preparat mlekozastępczy dla szczeniąt abyśmy mogli dokarmić szczenięta zaraz po porodzie.

U suk ras długowłosych należy przystrzyc włos w okolicy krocza, ud oraz okolicy sutków. Ułatwi to pielęgnację po porodzie oraz poprawi szczeniętom dostęp do sutków.

U suk , podobnie jak u kotek przed porodem następuje spadek temperatury wewnętrznej ciała przed porodem. Jeśli chcemy skorzystać z tego wskaźnika, należy rozpocząć pomiary temperatury tydzień przed spodziewanym terminem porodu. Temperaturę mierzymy 3 razy dziennie.

Prawidłowa temperatura w końcowym okresie ciąży wynosi 38,5 do 38,0 stopni C. Spadek temperatury poniżej 37,5 stopnia C oznacza, że poród rozpocznie się w przeciągu 24 godzin.

Jeśli poród nie rozpocznie się w ciągu 48 godzin od spadku temperatury może mieć miejsce pierwotna atonia macicy i konieczne jest wykonanie cesarskiego cięcia.

Do atonii macicy predysponowane są suki noszące bardzo liczne mioty (nadmiernie rozciągnięta mięśniówka) oraz te które noszą 1-2 szczenięta(zbyt mała ilość szczeniąt nie może zainicjować akcji porodowej).

2-3 dni przed porodem suczka zaczyna być niespokojna, szuka odosobnienia, przyjmuje mniej pokarmu.

Pierwsza faza porodu, czyli rozwieranie się szyjki macicy może objawiać się u suczki niepokojem, brakiem apetytu, ziajaniem, dreszczami. Próbuje budować gniazdo, ogląda się na boki, wylizuje srom ( rozluźniony, powiększony), pojawia się śluzowy wypływ z pochwy, a brzuch staje się bardziej obwisły, miękki. Ta faza porodu może trwać do 36 godzin.

Druga faza porodu czyli faza wypierania płodów rozpoczyna się bólami partymi w wyniku których w szparze sromowej pojawia się pęcherz owodniowy pierwszego szczeniaka. Szczenięta rodzą się główką lub pośladkami. Oba rodzaje przodowania szczeniaka są prawidłowe, ale przodowanie pośladkowe, szczególnie pierwszego szczeniaka może stanowić przeszkodę w przebiegu porodu. Bardzo niekorzystna jest sytuacja gdy w kanale rodnym pojawia się tylko ogon a kończyny tylne są zgięte w kierunku głowy. Może wówczas dojść do zatrzymania akcji porodowej. Potrzebna jest pomoc lekarza.

Po przyjściu na świat szczeniaka suka przegryza pęcherz owodniowy, odgryza pępowiną oraz wylizuje szczeniaka , osuszając go i pobudzając. Łożysko może być wydalone razem ze szczeniakiem, lub po urodzeniu dwóch szczeniąt. Suka zjada łożyska i jest to naturalny proces jednak zjedzenie dużej ilości łożysk może być powodem biegunki po porodzie.

Odstępy czasu między narodzinami kolejnych szczeniąt mogą być różne. Czasem szczenięta przychodzą na świat w odstępie 15-30 minut, ale przerwa do 2 godzin jest dopuszczalna o ile nie ma bóli partych. Nieefektywne bóle parte trwające dłużej niż 30 minut to prawdopodobnie komplikacja porodowa wymagająca interwencji lekarskiej.

Jeśli spodziewane jest przyjście na świat kolejnych szczeniąt, suka jest niespokojna, nie pozwala na dłuższe pobieranie pokarmu przez szczenięta i brak jest skurczów partych, to 2-3 ( nawet 6) godzinna przerwa w akcji porodowej nie niesie za sobą żadnych konsekwencji.

Trzeci okres porodu u suki zazębia się z drugim i polega na wydaleniu łożysk.

Jeśli suczka jest zestresowana, niedoświadczona, nie zajmuje się szczeniętami, możemy pomóc noworodkom, przez usunięcie błon płodowych, odcięcie zdezynfekowanymi nożyczkami pępowiny, podwiązanie jej nitką zanurzoną wcześniej w spirytusie 1 cm od brzuszka oraz osuszenie i usunięcie wydzielin z pyszczka i nosa. Należy zapewnić szczeniętom komfort termiczny, przystawiać je do sutków. Powinny mieć odruch ssania.

Po porodzie , macica suki będzie inwolwowała co będzie trwało do 6 tygodni. Wydzielina z dróg rodnych tzw. lochia poporodowe może utrzymywać się nawet do 5 tygodni po porodzie. W pierwszych kilkunastu godzinach po porodzie lochia mogą mieć barwę zielono-czarną, potem wypływ staje się krwisty o konsystencji śluzowej. W drugim tygodniu po porodzie wydzielina powinna stać się przejrzysta i występować w niewielkiej ilości . Jeśli wydzielina ma nieprzyjemny zapach lub nieprawidłową barwę, może to być objaw infekcji macicy ewentualnie zatrzymania łożyska. Sytuacja taka wymaga konsultacji lekarskiej.

TĘŻYCZKA POPORODOWA jest częstym schorzeniem okresu poporodowego . Problem występuje raczej u suk, ale może także dotyczyć kotek.

Powodem jest niedobór wapnia w organizmie samicy. Predysponowane są suczki małych ras. Problem może pojawić się zaraz po porodzie , ale najczęściej występuje w szczycie laktacji (2-3 tydzień laktacji) u suk z licznymi miotami. Wśród objawów klinicznych należy wymienić :nerwowość, ziajanie, popiskiwanie, nadmierne ślinienie się, sztywny chód, gorączka. Przy braku interwencji lekarskiej mogą pojawić się skurcze toniczno-kloniczne, zapaść i śmierć zwierzęcia. Niezbędna jest niezwłoczna pomoc lekarza weterynarii oraz odstawienie szczeniąt ( należy karmić je mlekiem zastępczym) na 24 godziny lub dłużej , wg zaleceń lekarza.

Opieka nad szczeniakami, produkcja mleka i karmienie szczeniąt to ogromny wydatek energetyczny dla samicy dlatego w okresie tym suczka powinny być karmiona wysokokalorycznymi karmami przeznaczonymi dla karmiących samic.

-= powrót =-