Ludzie i ich zwierzęta domowe żyją związane bliskimi więzami przyjaźni, ale sama miłość to nie wszystko. Robaki będące pasożytami zwierząt mogą zniszczyć ten związek.

Robaki mogą występować u psów i kotów w każdym wieku. W przypadku szczeniąt sytuacja jest gorsza, gdyż są one zwykle silnie zarobaczone. Inwazja pasożytów powoduje, że cierpią one z powodu wymiotów i biegunki. Widoczny jest u nich powiększony brzuch. Sierść na zwierzęciu jest matowa i nastroszona. Niektóre zwierzęta kaszlą z powodu larw robaków, ponieważ mogą one przemieszczać się do różnych narządów np. przez płuca. U psów i kotów występują dwa podstawowe rodzaje robaków: tasiemce i nicienie.

Ciało tasiemców składa się z łańcucha połączonych ze sobą segmentów nazywanych członami tasiemca, które wyglądem przypominają ziarna ryżu. Tasiemce żyją w jelicie i mogą osiągać 2m długości. Człony są wydalane wraz z odchodami, a czasem można je zobaczyć przyklejone wokół odbytu. Tasiemce są przenoszone przez pchły. Z chwilą gdy pies lub kot zje pchłę, może zarazić się tasiemcem. Także myszy mogą przenosić robaki, dlatego też zwierzęta, które na nie polują są szczególnie narażone na zarażenie się pasożytami.

Drugą główną grupą robaków, którymi mogą zarazić się psy i koty są nicienie. W tej grupie są duże pasożyty, które wyglądają jak spaghetti i osiągają ok 10cm długości. Tęgoryjce z kolei są małymi nicieniami. Ich larwy potrafią przenikać przez skórę.

Psy i koty mogą zarazić się jajami pasożytów niemal wszędzie. Mogą one zjeść wydalone z kałem jaja robaków podczas zabawy i grzebania w ziemi. Nawet koty przebywające cały czas w domu nie są bezpieczne, ponieważ jaja pasożytów mogą zostać przyniesione do mieszkania w każdej chwili (na przykład na butach).

Szczenięta i kocięta mogą ulec zarażeniu larwami pasożytów gdy jeszcze znajdują się w macicy. Po urodzeniu szczenięta i kocięta zarażają się podczas ssania. Larwy robaków są przenoszone z mlekiem ich matek. Wkrótce po urodzeniu dorosłe robaki rozwijają się w jelicie szczeniąt oraz kociąt i rozpoczynają składanie jaj. Wówczas to podczas lizania potomstwa suka czy kotka może ulec ponownemu zarażeniu.

Także człowiek może zarazić się pasożytami od psa czy kota. Gdy pies poliże ręce czy twarz swojego opiekuna może dojść do przypadkowego połknięcia przez człowieka jaj pasożytów.

W celu zapobieżenia zagrożeniu wynikającemu z ryzyka inwazji pasożytów u ludzi i zwierząt naukowcy wynaleźli skuteczne leki, które są bezpieczne w użyciu nawet przy częstym ich stosowaniu. Leki przeciw pasożytnicze występują w różnej postaci: smakowe tabletki, zastrzyki, doustna pasta. Najnowszą formą odrobaczania jest płyn aplikowany poprzez wyciśnięcie z pipetki wprost na skórę zwierzęcia. Ponieważ jest to bezstresowa metoda odrobaczania zarówno dla zwierzęcia jak i jego opiekuna, staje się ona coraz bardziej rozpowszechniona w naszym kraju.

Lekarze weterynarii w naszej przychodni zalecają regularne odrobaczanie co sprawia, że psy i koty mogą wieść szczęśliwe, wolne od robaków życie.

Szczenięta i kocięta powinno się odrobaczać co dwa tygodnie pomiędzy 3 a 12 tygodniem życia. Z uwagi na to, że odrobaczanie przeciwnie niż np. szczepienia nie daje możliwości zapobiegania zarażeniu, stąd też dorosłe zwierzęta powinny być odrobaczane regularnie przynajmniej dwa razy w roku, przy użyciu leków skutecznych jednocześnie przeciwko tasiemcom i nicieniom. Jeśli u zwierzęcia stwierdzamy pchły, zawsze podaniu środka przeciwpchelnego powinno towarzyszyć również zaaplikowanie leków przeciw tasiemcowych.

Osoby, które nie chcą profilaktycznie podawać swoim zwierzętom leków przeciw pasożytniczych powinny regularnie co 3 miesiące badać ich kał w celu stwierdzenia czy zwierzak nie został przypadkiem zarażony którymś z tak przecież groźnych gatunków robaków.

Robaki są niebezpieczne dla zwierząt domowych, a uwalnianie się od tych niepożądanych pasożytów niezwykle łatwe. Zawsze pamiętajmy więc o profilaktycznym odrobaczaniu naszych pupili!

-= powrót =-